روش های عجیب ثروتمندان برای مخفی کردن پول هایشان
مخفی کردن پول توسط ثروتمندان احتمالا متفاوت از سایرین صورت می گیرد. البته دلایل مشابه است. ثروتمندان گاهی اوقات از روش‌هایی برای پنهان کردن پول خود استفاده می‌کنند. در طول این سال‌ها سازمان مالیاتی در نظارت و بررسی افتتاح حساب‌های محرمانه در بانک های داخلی و بانک های سوئیس سخت‌گیر بوده است و ده‌ها بانک سوئیس در حال همکاری با این سازمان هستند.
در یکی از بررسی‌های اواخر ۲۰۱۴، یک توافق با بانک خصوصی BSI آشکار کرد که بانکداران از زبان رمزی (کدگذاری شده) و کارت‌های اعتباری بی‌نام استفاده می‌کنند تا به آمریکایی‌ها کمک کنند که از دادن مالیات بگریزند. بانک‌های کردیت سوئیس، و یو.اس.بی، بزرگ‌ترین بانک‌های سوئیس، به دلیل ترفندهای متقلبانه‌ی مشابهی که به کار بسته بودند، جریمه شدند.
سایرنقاط جهان نیز به آمریکایی‌هایی که از دادن مالیات می‌گریزند روی خوش نشان نمی‌دهند. قانون فدرال۲۰۱۰، قانون انطباق مالیات حساب‌های خارجی، از تمام بانک‌های خارجی خواسته است که در مورد مشتری‌های آمریکایی خود به سازمان مالیاتی آمریکا گزارش دهند. این قانون به خوبی اجرا می‌شود به طوری که آمریکایی‌هایی که در خارج از کشورشان هستند، می‌گویند که برای افتتاح حساب، حتی برای اهداف قانونی، مشکل داریم. بانک‌ها نمی‌خواهند گرفتار دردسرهای قانونی و نظارتی شوند. پس برای آمریکایی‌های مالیات‌گریز و پنهان‌کار چه راهی باقی می‌ماند؟ حسابداران و وکلای مدافع می‌گویند، راه‌های زیادی وجود ندارد.
اما چهار روش وجود دارد که ثروتمندان می‌توانند پنهان‌کاری کنند، یا مالیات کمتری دهند- هر چند به ندرت هر دو هم‌زمان امکان‌پذیر است.
۱.رفتن به خارج از کشور
در این روش دلایل قانونی برای داشتن یک حساب بانکی خارجی وجود دارد. آمریکایی‌هایی که در خارج از کشورشان زندگی می‌کنند، ممکن است بخواهند دسترسی سریع به پول خود داشته باشند. یک حساب ودیعه‌ی برون‌مرزی ممکن است، حمایت بیشتری از اعتباردهندگان (بستانکاران) و پرونده‌های حقوقی نسبت به شخصی که در خود ایالات متحده حساب باز می‌کند، ارائه دهد.
یک شرکت خارجی با مسئولیت محدود، یا LLC، ممکن است این امکان را به وجود آورد که جنبه‌هایی از کسب و کار از رقبا پنهان شود. مارتین پرس از شرکت حقوقی گانستر می‌گوید: این کار “کاملا قانونی است. شما می‌توانید در هر نقطه از جهان پول داشته باشید.” افراد در گذشته از مالیات‌دادن می گریختند ولی امروزه چنین نیست. در گذشته، بانک‌ها در پناهگاه‌های مالیاتی مانند سوئیس، آن حساب‌ها را به سازمان مالیاتی آمریکا گزارش نمی‌کردند، که این کار باعث شده نه تنها محتویات و مقدار حساب بلکه کل وجود آن را بتوانند پنهان کنند. به هر حال قانون انطباق مالیات حساب‌های خارجی در حال پایان دادن به این اوضاع است.
۲.مخفی شدن تحت لوای یک شرکت واسطه‌ای
ثروتمندان اغلب برای خرید ملک یا سرمایه‌گذاری از شرکت‌های واسطه‌ای (پوسته‌ای)، مانند LLCها، استفاده می‌کنند، به طوری که نام شرکت‌شان فقط در اسناد عمومی – و نه در اسناد خصوصی- قید می‌شود. یکی دیگر از موارد استفاده از این ساختار برای خرید سهام صندوق‌های تامین سرمایه، سهام خصوصی و وجوه سرمایه‌ای خطرپذیر است: سرمایه‌گذاران ثروتمند اغلب می‌خواهند تا از تقاضاهای بی‌پایان برای سرمایه‌گذاری‌های دیگر اجتناب کنند.
دومینگو ساچ، شریک یک موسسه‌ی حقوقی به نام پرکنیز کویی می‌گوید: “وقتی که شما یک‌بار در فهرست یک شخص برای انجام کاری قرار می‌گیرید، پس از آن شما با هر پیشنهادی برخورد می‌کنید. در حالی که سایر سرمایه‌گذاران کسب و کار شما را نمی‌شناسند، اما سازمان مالیاتی آمریکا شما را خواهد شناخت چون هر سال LLCها برای ضبط و بایگانی کردن اظهارنامه‌ی مالیاتی مورد نیاز هستند.
۳.استفاده از روش گرو گذاشتن
گرو گذاشتن می‌تواند برای مخفی کردن دارایی‌های‌تان از تیررس همسایه‌های فضول و نیز برای پایین نگه‌داشتن حواله‌ی مالیات، یا هر دلیل دیگری به کارتان بیاید.
درآمد حاصل از اموال یا سرمایه‌گذاری‌هایی که به صورت امانت (گرو) نگهداری می‌شود به بخشش‌های مالیاتی یا ذی‌نفعان معاف بر املاک و مستغلات تعلق می‌گیرد. همچنین ذی‌نفعان می‌توانند از مالیات بر درآمد عادی اجتناب کنند – درصورتی که به جای فرد، گرویی مالیات را پرداخت کند. دیگر مزیت امانت‌ها روش انتقال خود به خود آنها به وارثان پس از مرگ شخص است. در غیر این‌صورت، مالکیت شخص و جزئیات املاک و مستغلات وی می‌تواند در سیستم انحصار وراثت ضبط شود، که اغلب کاملا آشکار است.
۴.استخدام یک کارشناس خبره
ثروتمندان استطاعت استخدام حسابدار خبره و ماهر را دارند، حسابداری که سال‌ها وقت صرف جستجو برای راه‌های قانونی جهت کاهش حواله‌های مالیاتی کرده است.
در گزارش اخیر مجلس سنای ایالات متحده چند راهبرد محرمانه مشخص شد که روی جبران خدمت معوق یا فرعی برای کاهش حواله‌های مالیاتی تکیه دارد. اکثر اوقات هدف، پنهان کردن پول نیست بلکه هدف کنترل زمان‌بندی درآمد و آنچه از آن حاصل می‌شود، است. به عنوان مثال، اگر به‌جای درآمد عادی، درآمد در قالب افزایش ارزش سرمایه‌ای بلندمدت باشد، مالیات‌دهندگان می‌توانند نرخ پایین‌تری پرداخت کنند.
دیوید گاناوی، نماینده‌ی سابق سازمان مالیاتی آمریکا و حسابدار فعلی O’Connor Davies در نیویورک می‌گوید: ” هم‌چنان، مشتریان در مورد برنامه‌ریزی‌های تهاجمی مالیاتی، محتاط عمل می‌کنند، به خصوص اگر شامل هرگونه معاملات خارجی باشد. در حال‌حاضر مالیات‌دهندگان می‌دانند که سازمان مالیاتی آمریکا بر آنچه که در خارج از کشور اتفاق می‌افتد، نظارت می‌کند، و اثر این کار مانند زمانی است که رانندگان می‌دانند پلیس بر سرعت بالای آنها نظارت دارد. وی معتقد است: “با این حال رانندگان در جاده‌های بین ایالت، کمتر از سرعت ۹۵ کیلومتر در ساعت رانندگی نمی‌کنند.
