میلیاردر هایی که از صفر شروع کرده اند!

نشریه فوربس چند هفته پیش لیست ۴۰۰ فرد پولدار آمریکا را منتشر کرد که البته فقط یک لیست ساده با اعداد و ارقام نبود. فوربس داستان فرصت ها را بازگو می کند. بسیاری از این افراد موفق با تنگدستی و امکانات کم دست و پنجه نرم می کردند.

از جان کوم، موسس WhatsApp بپرسید که زمانی با کوپن های غذا زندگی می کرد و پس از فروش کمپانی اش به فیسبوک در ماه فوریه، به مبلغ ۱۹ میلیارد دلار، ثروتی ۷٫۷ میلیارد دلاری کسب کرد.

پس از آن لری الیسون، کسی که به مدت ۸ سال عجیب ترین کارهای ممکن را انجام می داد تا بالاخره اوراکل را افتتاح کرد. وی سال گذشته ۹ میلیارد دلار به ثروتش افزود.

این فقط یک رویای آمریکایی نیست، چندین و چند کارآفرین از سراسر دنیا در چنین موقعیت هایی بوده اند و حالا در دسته اقلیت پولدارها هستند. جک ما، موسس علی بابا واضح ترین نمونه است.

داستان این ثروتمندان نشان می دهد که تلاش، پشت کار و اندکی شانس می تواند بر شرایط بد غلبه کند و موفقیت های باورنکردنی پدید آورد.

 

جان کوم

دارایی: ۷٫۷ میلیارد دلار

جان کوم ۳۷ ساله، زمانی که ۱۶ سال سن داشت از آمریکا به اوکراین مهاجرت کرد. در ۲۰۰۹، وی و برایان اکتون، یکی دیگر از موسسین، اپلیکیشن برقراری ارتباط واتس اَپ را برای برقراری ارتباط بهتر مردم در سراسر جهان راه انداختند و به طور کلی جایگزین ارسال پیامک شد.

این اپلیکیشن حالا بیش از ۶۰۰ میلیون مخاطب در سراسر جهان دارد و اوایل امسال با مبلغ ۱۹ میلیارد دلار به فیسبوک فروخته شد و کوم را میلیاردر کرد.

 جک ما

دارایی: ۲۰٫۲ میلیارد دلار

ما در هانگژوی چین متولد و در فقر تمام بزرگ شد. وی موفق به دریافت شغل در رستوران های محلی نشد و امتحان های کالج را یکی پس از دیگری خراب کرد ولی بالاخره به عنوان یک معلم زبان انگلیسی فارغ التحصیل شد.

سپس، در سال ۱۹۹۵، اولین بار به ایالات متحده آمریکا سفر کرد و برای اولین بار اینترنت را تجربه نمود. خیلی زود متوجه شد که محتوای آنلاین چینی بسیار اندک است و همین باعث شد که China Pages را راه اندازی کند، یک فهرست و راهنما که قاعدتا اولین استارتاپ وب چینی بود و طولی نکشید که زمین خورد.

در ۱۹۹۹، علی بابا افتتاح شد. امروز، وی دو برابر آمازون کالا به مشتریانش می رساند و طبق اطلاعاتی که اخیرا منتشر شده، جک ما، پولدارترین فرد چینی است.

الیزابت هولمز

دارایی: ۴٫۵ میلیارد دلار

سال ۲۰۰۳، هولمز ۱۹ ساله، دانشجوی سال دوم در دانشگاه استنفورد بود که ترانوس را پایه گذاشت، یک شرکت که انجام آزمایش خون را ارزان قیمت می کرد.

این استارتاپ پالو آلتویی ۵۰۰ کارمند و ۹ میلیارد دلار ارزش دارد.

هولمز در زمان کودکی اش زبان ماندارین آموخت و پیش از اینکه به استنفورد برود پتنت هایی ثبت نموده بود. و حالا او میلیاردها دلار می ارزد.

 اینگوارد کمپراد

دارایی: ۳٫۹ میلیارد دلار

زمانی که کمپراد پسر بچه ای ۷ ساله بود و حوالی ۱۹۲۰ میلادی در سوئد زندگی می کرد، برای معاش خود به همسایگان کبریت می فروخت.

سپس به فروش کارت تبریک، مداد و زیورآلات جشن کریسمس روی آورد. در ۱۷ سالگی، کمپانی ای را پایه گذاشت که IKEA نام گرفت. ۲۱ ساله که شد به فروش لوازم خانگی روی آورد و اینگونه شد که داستان امپراتوری IKEA آغاز شد.

امروز، این تولید کننده در ۴۲ کشور جهان بیش از ۳۴۰ فروشگاه بزرگ دارد و سالانه درآمدی ۳۶ میلیارد دلاری کسب می کند. نیویورکر IKEA را کمپانی طراح نامرئی زندگی خانوادگی نامید.

در سن ۸۸ سالگی، کمپراد همچنان میانه رو برخورد می کند و از پرواز با هر هواپیمایی جز هواپیماهای رده اقتصادی سر باز می زند.

 هاوارد شولتز

دارایی: ۲٫۱ میلیارد دلار

شولتز در مصابحه با رسانه بریتانیایی Mirror گفت: “بزرگ که می شدم همیشه حس می کردم من یک سمت دیگر دنیا زندگی می کنم و باقی مردمی که می شناسم در سمت دیگر، منابع و پول بیشتری دارند و خانواده های شان خوشحال تر اند. و بنا به دلایلی، که نمی دانم چرا و چگونه، می خواستم از این مانع گذر کنم و آن چیزی را به دست آوردم که مردم می گفتند امکان پذیر نیست. من شاید الان کت و شلوار و کراوات زده باشم اما می دانم از کجا آمدم و آنجا چگونه است.”

شولتز پس از فارغ التحصیلی در زیراکس شروع به کار کرد اما…

اندکی بعد، وی به کافی شاپ هایی به نام استارباکس پیوست که در آن زمان تنها ۶۰ فروشگاه در آمریکا داشت. شولتز در سال ۱۹۸۷ به سِمت مدیریت کل کمپانی رسید و حالا، استارباکس ۱۶ هزار فروشگاه در سراسر جهان دارد.

اپرا وینفری

دارایی: ۳ میلیارد دلار

خانواده وینفری در میسیسیپی زندگی می کردند و از لحاظ مالی بضاعت کافی نداشتند اما این ها باعث نشد که وی بورسیه تحصیلی دنشگاه تِنِسی را دریافت نکند و به اولین مجری آفریقایی-آمریکایی در سن ۱۹ سالگی تبدیل نشود.

در سال ۱۹۸۳، وینفری به شیکاگو نقل مکان کرد تا در برنامه زنده ای اجرا کند که بعدها به The Oprah Winfrey Show تغییر نام یافت.

شهید خان

دارایی: ۴٫۴ میلیارد دلار

شهید خان، الان یکی از پولدارترین انسان های روی کره خاکی است اما زمانی که وی از پاکستان به آمریکا آمد تا در دانشگاه ایلینویز تحصیل کند مشغول به ظرف شستن برای کسب درآمد شد. اما حالا Flex-N-Gate، یکی از بزرگ ترین کمپانی های خصوصی آمریکا از آن اوست و باشگاه فولهام و یک تیم در لیگ NFL را هم مدیریت می کند.

 ژان پاول دِژوریا

دارایی: ۳٫۳ میلیارد دلار

پیش از ۱۰ سالگی، دِجوریا کارت کریسمس و روزنامه می فروخت تا از خانواده اش پشتیبانی کند. ناگهان وی به خانه هایی که کودکان فقیر در آن زندگی می کنند فرستاده شد و پیش از ملحق شدن به ارتش، زمانی را هم در گروه های کوچک سپری کرد.

با ۷۰۰ دلار قرض، دجوریا سیستم جان پاو میچل را راه اندازی کرد و خانه به خانه شامپو می فروخت در حالی که درون ماشینش زندگی می کرد. بعدها وی پاترون تکیلا را راه اندازی کرد و حالا هم در صنایع مختلف سرمایه گذاری می کند.

 دو وون چانگ

دارایی: ۵٫۲ میلیارد دلار

جین سوک و دو وون چانگ، یک زن و شوهر موفق هستند که Forever 21 را تاسیس کردند. پس از مهاجرت ازکره به آمریکا در سال ۱۹۸۱، باید همزمان ۳ شغل را به عهده می گرفت تا در تامین مایحتاج دچار مشکل نشود. اما این زوج موفق اولین فروشگاه لباس فروشی شان را در سال ۱۹۸۴ بنا گذاشتند.

Forever 21 حالا ۴۸۰ فروشگاه دارد که سالانه ۳ میلیارد دلار درآمد دارند.

 رالف لاورن

دارایی: ۷٫۸ میلیارد دلار

لاورن در برونکسِ نیویورک از دبیرستان فارغ التحصیل شد. اما بعدها کالج را ترک گفت تا به ارتش بپیوندد. وی در Brooks Brothers به عنوان منشی کار می کرد که از او پرسش شد آیا مردها آماده پوشیدن کراوات های بزرگ تر و براق تر هستند یا نه. سال ۱۹۶۷ تصمیم گرفت که به رویایش جان ببخشد و حدودا ۵۰۰ هزار دلار کراوات فروخت. با سرمایه ای که جمع کرده بود سال ۶۸، پولو را پایه گذاشت.

لئوناردو دل وچیو

دارایی: ۱۸٫۴ میلیارد دلار

دل وچیو، که لوکسوتیکا را در سال ۱۹۶۱ پایه گذاشت، یکی از ۵ کودکی بود که به یتیم خانه فرستاده شد چرا که نامادری او توان مراقبت از آن ها را نداشت.

در سن ۲۳ سالگی، او فروشگاه خودش را باز کرد که بعدها با برندهایی چون ریبن (Ray-Ban) و اوکلی به بزرگ ترین تولید کننده عینک و محافظ چشم تبدیل شد.

جورج سوروس

دارایی: ۲۴ میلیارد دلار

در دوران نوجوانی، سوروس خود را به عنوان پسر خوانده یکی از کارکنان وزارت کشاورزی مجارستان معرفی کرد تا از اشغال کشور توسط نازی ها جان سالم به در برد.

سوروس از کشور فرار کرد و به لندن آمد تا در کنار خویشاوندانش زندگی کند. اندکی بعد راه خود را به مدرسه اقتصاد لندن باز کرد.

پس از فارغ التحصیلی و پیش از کار در بانک شهر نیویورک، به عنوان فروشنده ی یک سوغات فروشی مشغول به کار شد. اقدام او در سال ۱۹۹۲ وی را میلیاردر کرد.

لری الیسون

دارایی: ۴۸ میلیارد دلار

وی در بروکلینِ نیویورک متولد شد و توسط خاله و دایی اش در شیکاگو بزرگ شد. پس از مرگ خاله اش، الیسون کالج را ترک کرد و به کالیفورنیا آمد تا برای ۸ سال کارهای عجیب و غریب انجام دهد.

پس از آن شرکت توسعه نرم افزاری اوراکل را در سال ۱۹۷۷ تاسیس کرد و حالا یکی از بزرگ ترین کمپانی های تکنولوژی در سراسر جهان برای اوست.

وی مدتی پیش از مقام مدیرعامل استعفا داد اما این ها باعث نمی شود که وی همچنان یک میلیاردر نباشد.

 رومن آبراموویچ

دارایی: ۹٫۵ میلیارد دلار

آبراموویچ در ساراتوفِ روسیه و در سال ۱۹۶۶ متولد شد. ۱۸ ماه پس از میلاد او، مادرش و در ۴ سالگی مادرش درگذشت. پس از این وقایع، مسئولیت وی با عمویش در مسکو و پدر بزرگ و مادربزرگش در ایالات کومی سپرده شد.

کالج را در انستیتو صنعتی روسیه گذراند و سپس در غرب سیبری مشغول فروختن محصولات نفتی شد.

گاردین می گوید نقطه عطف زندگی او سال ۹۲ بود؛ زمانی که مورد لطف بوریس برِزووسکی، یکی از سرمایه دارهای آن زمان روسیه قرار گرفت.

برزووسکی پس از اتهام به کلاه برداری به انگلستان مهاجرت کرد و آبراموویچ سلطه ای کامل یافت بر امپراتوری وی: ۸۰ درصد از سیبنِفت (پنجمین کمپانی نفتی روسیه)، ۵۰ درصد از Rusal (شرکت آلومینیوم نفتی روسیه) و ۲۶ درصد از Aeroflot (ایرلاین رسمی روسیه). پس از آن وی به سرمایه گذاری در بخش خصوصی روی آورد.

آبراموویچ هم اکنون یکی از پولدارترین  های روسیه است و علاوه بر باشگاه فوتبال چلسی، یک بویینگ ۷۶۷ و بزرگ ترین قایق بادبانی جهان را دارد

درآمد ۸ میلیونی با ۱۰ بز

درآمد ۸ میلیونی با ۱۰ بز

جواد ابراهیم پناه از کودکی به حوزه دامپروری علاقه داشت، در دانشگاه نیز رشته دامپروری خواند و در دوران سربازی و وقتی در نیروی هوایی ارتش در شهر مشهد خدمت می‌کرد، در قمست جهاد سازندگی مسئول رسیدگی به دام‌ها شد و توانست با رشد و توسعه این بخش، یک گاوداری با سودآوری خوب برای جهاد تاسیس کند.

پیش از اینکه کار خود را در حوزه پرورش بز آغاز کند، چند سالی هم مرغ داری را تجربه کرده است.

جواد ابراهیم پناه اظهار کرد: در ابتدای کارم در حوزه بز ۳۰ میلیون تومان وام به کمک بسیج سازندگی گرفتم و این وام محرک خوبی برای این کار تولیدی بود. بالاخره کار پرورش بز سانن را آغاز کرده و در سه حوزه اصلی این تولیدی فعالیت می‌کند. حوزه اول پرورش بزغاله سانن، حوزه دوم فرآوری محصولات لبنی مثل کره و پنیر و کشک و خامه از شیر بز سانن و حوزه سوم که برای اولین بار در ایران رخ می‌دهد، تولید بستنی از شیر بزسانن است.

ابراهیم‌پناه گفت: خاستگاه‌نژاد بزسانن کشور فرانسه است ولی در میان تمام نژادهای شیری بز در درنیا، نژاد سانن بیشترین پراکندگی را داراست. هر بز معمولی در کشور ما سالانه در حدود ۱۵۰ کیلو شیر می‌دهد، در صورتی که تولید شیر بز سانن ۱۰ برابر است.

این کارآفرین از خواص دارویی این شیر هم می‌گوید: که درمانی قطعی و مناسب برای خیلی از بیماری‌ها از جمله روماتیسم است.

وی افزود: برای اینکه بهره وری را در این کار افزایش دهیم، بز نر را سانن انتخاب کرده و بز ماده را از بزهای بومی انتخاب می‌کنیم، تا بزغاله‌ای که به دنیا می‌آید، بزغاله ای با بهره وری بالا و همچنین سازگار با شرایط بومی کشور ما باشد.

این کارآفرین ادامه داد: همسر، برادر، خواهر و دو پسر جواد ابراهیم پناه در کار پرورش بز به او کمک می‌کنند و به جز آن‌ها، برای ۴ نفر دیگر هم شغل ایجاد کرده است.

ابراهیم‌پناه که واحد تولیدی‌اش در شهر مشهد مقدس و در استان خراسان رضوی قرار دارد، می‌گوید: ۵۲ رأس بز داریم که در روز تقریبا ۹۰ تا ۱۰۰ کیلو شیر می‌دهند. هر کیلو شیر بز سانن را به قیمت ۳۵۰۰ تومان می‌فروشیم. بز در طول سال فصل خاصی برای شیردهی ندارد و در طول سال ۱۰ ماه شیر می‌دهند. در کنار فروش شیر از تولید بزغاله نیز سالانه ۱۰۰ میلیون تومان درآمد داریم.

ابراهیم‌پناه در پایان گفت‌وگو گلایه‌ای هم از جوانان دارد و با یک حساب سرانگشتی می‌گوید که شغل‌های تولیدی درآمد بسیار بهتری دارند. وی می‌افزاید: «جوانان ما کم کار شده‌اند. فرهنگ بدی رواج پیدا کرده است.

چرا جوانان ما به دنبال کار دولتی هستند؟ کار دولتی حقوق بخور و نمیر دارد. با وام هایی که امروز برای کارهای تولیدی داده می‌شود، راحت می‌توان ۱۰ رأس بز خریداری کرد.

حال این ۱۰ بز را یا به چرا ببرد یا در سالنی مخصوص علوفه بدهد در روز ۳۰ کیلو شیر خواهد داشت، اگر این ۳۰ کیلوگرم شیر را به قیمت هر کیلوگرم ۳ هزار و ۵۰۰ تومان بفروشد روزی ۱۱۵ هزار تومان می‌شود.

وی افزود: هر بز در روز ۳ کیلو علوفه می خورد که به قرار هرکیلو علوفه ۲ هزار و ۵۰۰ تومان می‌شود روزی ۷ هزار و ۵۰۰ تومان. غذای هر بز را اگر از ۱۱۵ هزارتومان کم کنیم درآمد روزانه از شیر ۱۰۷ هزار و پانصد تومان می‌شود.

با این شرایط شما ماهانه سه میلیون و دویست و بیست و پنج هزار تومان درامد دارید که با کسر ۷۰۰ هزارتومان بابت محل نگه داری این بزها می‌شود ماهی تقریبا دومیلیون و پانصد هزار تومان. یعنی شما به اندازه یک کارمند با حقوقی خوب درآمد کسب کرده‌اید.

این فقط درآمد شیر بود، بزها در سال ۲ بار بچه به دنیا می‌آورند و بعضی وقتها دوقلو هم می‌شود که اگر سالیانه میانگین ۳۰ عدد بز به دنیا بیاید که هرکدام هم ۲٫۵ میلیون تومان به فروش برسد می‌شود سالیانه ۷۵ میلیون تومان که اگر تقسیم بر ۱۲ ماه کنیم ماهانه مجموعه شما ۸٫۵ میلیون تومان درامد خواهید داشت، یعنی فقط با ۱۰ بز به اندازه یک مدیر عالی‌رتبه درآمد می‌توان کسب کرد.

متن کامل مصاحبه خانم مقیمی با روزنامه عصر اقتصاد

کارآفرینی، نو آوری

سیده فاطمه مقیمی، اولین بانوی زن ایرانی است که توانست یک شرکت بین المللی حمل و نقل را به نام خود ثبت کند. در زمانی که انجام این کار بسیار دشوار می نمود و باورهای جامعه این هنجار را نا به هنجاری می پنداشت او توانست با روحیه خستگی ناپذیر و ایمان قوی آن را به انجام برساند.
او کسی است که نه فقط فعل خواستن بلکه فعل توانستن را برای خود صرف کند و این موفقیت را مرهون تلاش ها و پیگیری ها خود و حمایت های همه جانبه همسر خود می داند.

زنی مهربان که دوست دارد تجربیات خود را در اختیار زنان و دختران جوان قرار دهد.
سمت هایی که او تاکنون داشته و دارد سه دوره عضویت در هیئت مدیره انجمن صنفی شرکت های حمل ونقل بین المللی، دوازده سال عضویت و ریاست بخش حل اختلاف و رسیدگی به شکایات تجار و شرکت ها و تجار با هم و رانندگان از تجار و … است که برای او جای بسی افتخار است که توانسته بیش از ۹۵% این پرونده ها را با صلح وسازش طرفین مختومه کند.
او همچنین عضو انجمن های دوستی ایران و کشورهای مختلف و مدیرعامل انجمن ملی زنان کارآفرین وعضو گروه مطالعاتی و تحقیقاتی کریدور شمال- جنوب است. او تنها بانوی عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران و ایران است.

 

رزومه ای از زندگی اقتصادی خودتان شرح دهید.
من درسال ۱۳۵۸ دریک شرکت حمل و نقل بین المللی ابتدا در بخش ترجمه و بعد در بخش کامیون داری کارم را شروع کردم که مدت سه سالی که درآن شرکت بودم دوره کارآموزی برای من محسوب می شد. تا اینکه در سال ۱۳۶۱ تصمیم گرفتم به صورت مستقل کارکنم که این تصمیم تا مرحله اجرایی شدن دو سال طول کشید.
دلیل تأخیر در اخذ مجوز ثبت شرکت، سلیقه های شخصی و فکری بود و اینکه تا آن زمان در زمینه حمل و نقل هیچ زنی وارد بازار کار نشده بود. با وجود اینکه درقانون ذکر نشده که ممنوعیتی برای ثبت یک شرکت حمل و نقل بین المللی برای بانوان وجود دارد. بعد از دو سال هر وقت به دربسته می خوردم از پنجره وارد می شدم. مراجعه به نهادهای مختلف درسال ۱۳۶۳ توانستم شرکت حمل و نقل خود را به ثبت برسانم.
دراین صورت شما اولین زن ایرانی هستید که مدیریت یک شرکت بین المللی حمل و نقل را به عهده گرفتید.
بله. درنظر بگیرید که هم ثبت و هم مدیریت شرکت حمل ونقل بین المللی.
تأثیر فعالیت های اقتصادی بر زندگی خانوادگی شما چگونه بود وچطور توانسته اید فعالیت های اقتصادی و امور زندگی را با هم بیامیزید؟
من منافاتی درعملکرد و یا کارکرد یک زن در بیرون از خانه و پذیرش مسئولیت درمنزل نمی بینم. درطول سنوات گذشته یک سری شغل های خاص برای خانم ها تعریف شده بود، مثل شغل معلمی چرا که اینطور تصور می شد یک معلم خانم هر روز تعداد ساعات مشخصی سر کار است و سه ماه تابستان را استراحت می کند و تعطیلات نوروز را هم درکنار خانواده است.
اما من تصور می کنم با برنامه ریزی دقیق و تنظیم برنامه می توان همه برنامه های خود را هماهنگ کرد. چه بسا خانم خانه داری که درخانه است و در بیرون از منزل کار نمی کند ولی همیشه احساس می کند از انجام کارهای خانه عقب افتاده است. من به عنوان زنی که تا دیرهنگام بیرون از خانه کارمی کند به صورت مرتب و منظم کار منزل را انجام می دهم. بطوریکه اگر کسی سرزده وارد خانه ام شود محال است که با خانه ای نامرتب روبرو شود.
به همین دلیل اعتقاد دارم که اگر مدیریت زمان و زمان بندی داشته باشیم راحتر می توانیم برنامه ها و کارهای خود را در ساعت تعیین شده انجام دهیم.
تاریخچه و دلیل ایجاد انجمن ملی زنان کارآفرین را توضیح دهید؟
این انجمن هیئت مدیره نه نفره دارد ودرتاریخ ۱۳/۸/۱۳۸۵ به صورت رسمی کارخود را آغاز کرد. در اولین دوره که انتخابات آن برگزار شد من به عنوان مدیرعامل انتخاب شدم.
با توجه به اینکه جمعیت جوان کشورمان زیاد است و اکثر آنها با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی مشکل اشتغال دارند، این انگیزه را در ما بوجود آورد که مجموعه ای را درست کرده و براساس آن تجربیات خود را به دیگر زنان منتقل کنیم.

 

شاید این پرسش مطرح شود که چرا انجمن ملی زنان و چرا مردان نه؟

واقعیت این است که زنان کارآفرین درحال حاضر در موقعیتی هستند که با چندین سال تجربه ای که دارند نسبت به کسانی که تازه وارد بازار کار شده اند قوی تر هستند که البته این قوت و قدرت نسبی است.
بنابراین من اعتقاد دارم کسی که به این قوت و قدرت رسیده باید زکات علم و تجربه خود را به دیگران بدهد. ازطرفی قشری که در جامعه باید بیشتر به آن توجه داشت قشرجوان است و از میان جوانان جنسی که در کشور ما مظلوم واقع شده جنس زن است. بنابراین رسالت انتقال تجربه و علم عموماً برهمه انسانها و خصوصاً به زنان و جوانان بیشتر مد نظر ما است تا به این وسیله زنانی که می خواهند وارد عرصه کسب و کار شوند با اطلاعات و بنیه قوی وارد بازار کار شوند.
نقش خانواده ها را در امر کارآفرینی چگونه ارزیابی کنید؟
خانواده رکن اصلی یک جامعه است. اگر کسی بر اصول خانواده اعتقادی نداشته باشد نمی تواند به اصل جامعه هم اعتقاد پایدار داشته باشد.
بنابراین اگر کاری را شروع می کنیم در ابتدا باید به پایه و اساس زندگی که همان خانواده است توجه داشته باشیم. از طرفی اگر کسی به عنوان کارآفرین بخواهد وارد بازار کار شود تا حمایت خانواده را به همراه نداشته باشد موفق نمی شود. بنابراین این دومقوله تفکیک ناپذیرند.
در همه شغل ها و تجربیات کاری زنان درجامعه این مسأله مصداق دارد. حتی آن معلمی که مثال زدم اگر همکاری همسر و فرزندان خود را در انجام امور زندگی نداشته باشد، نمی تواند آن شرایط ایده آل و مطلوب را که در نظر همه خانواده ها است ایجاد کند.
پس خانمی که در بیرون از منزل کار می کند زمانی که وارد منزل می شود انتظار همکاری از سوی فرزندان و همسر خود را دارد.
آیا تاکنون بررسی هایی درخصوص پیشینه کارآفرینی درایران صورت گرفته است؟
تاکنون تحقیق و بررسی درمورد پیشینه کارآفرینی درایران به صورت جدی و عملی انجام نپذیرفته است. باید در نظرداشت که مقوله کارآفرینی با فرهنگ کارآفرینی در چند سال اخیر در جامعه رایج شده است. اگر چه در سالیان دور هم کارآفرینی زنان وجود داشته ولی به این نام نبوده است.
شاید نام آن جسارت بوده است! به عقیده من هرکس که به کاری مشغول است کارآفرین محسوب می شود. حتی آن خانمی که خانه دار است هم به عنوان یک نیروی انسانی کارآفرین نامیده می شود.باید دید که انسانها کارآفرینی را چگونه تعریف می کنند؟ من کارآفرینی را نو آفرینی تعریف می کنم، جسارت و شکستن قیود می دانم. اصولاً کارآفرینی زنان از دو مؤلفه تشکیل شده است. یکی سنت شکنی یک سری قیدها که در باور جامعه معمول نبوده و دیگری ایجاد اشتغال و کارآفرینی برای دیگران که این نگاه و طرز فکر به کارآفرینی در قدیم هم وجود داشته ولی بسیار محدود بوده است. مثلاً نسل های قبل، یک دار قالی می زدند و چند نفر با بافتن آن هم امرار معاش می کردند و هم هنر فرش باقی را زنده نگه می داشتند. تا اینکه کسی پیدا شد که تصمیم گرفت این هنر و کار خود را که مثلاً فرش بافی، دامداری و یا کشاورزی و هر کار رایج آن زمان را در بیرون از خانه عرضه کند تا دیگران هم از محصول کارش بهره مند شوند و به این صورت بود که کم کم کارآفرینی زنان به متن جامعه وارد شد.
درمورد حرفه من هم همین اتفاق افتاد. درمقوله حمل و نقل، یک زن اصلاً جایگاهی نداشت از طرفی ممنوعیت قانونی هم نداشت.
درمورد گرفتن تصدیق پایه یک رانندگی هم همین شرایط حکمفرما بود. زمانی که من در سال ۱۳۶۶ تصمیم به گرفتن گواهینامه پایه یک رانندگی گرفتم با من به شدت برخورد شد و حدود دو سال پرونده من را مرجوع می کردند. زمانی که از مسئولین می پرسیدیم دلیل امتناع شما از دادن این گواهی نامه به من چیست؟ می گفتند: چون زن نمی تواند! می پرسیدم: چرا؟ دلیل قانونی این نتوانستن چیست؟
من می دیدم که سلیقه و طرز فکر آن مسئول است که این ممنوعیت را ایجاد می کند و در هیچ جای قانون دلیلی برای اخذ نکردن این اعتبار توسط یک خانم وجود ندارد. بالاخره با پافشاری و روحیه خستگی ناپذیری که داشتم توانستم آن ها را مجاب کرده و گواهی نامه پایه یک رانندگی را بگیرم.
شرایط جامعه ایران را بعد از پیروزی انقلاب اسلامی برای کارآفرینی زنان چگونه ارزیابی می کنید؟
به عقیده من جامعه ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در زمینه کارآفرینی زنان بسیار متحول شده و خیلی از مسائل برای زنان پذیرفته شده است. از جمله اخیراً سرویس های تاکسی تلفنی بیسیم بانوان، استفاده از دختران جوان در طرح های آماری و غیره …
ضمن اینکه دنیا در حال پیشرفت و تعالی است. در این پیشرفت و تعالی، هم زنان و هم مردان سهیم هستند و دیگر نمی توان انسان ها را در خانه و محله و شهر خود محصور کرد. بلکه باید با تمام دنیا در ارتباط بود که این همان بحث جهانی شدن است که امروزه مطرح می شود.
اگر این پیشرفت را در صدر کارها بخواهیم قرار دهیم برای تحقق آن ابزار لازم داریم. این ابزار، انسانها هستند که برای ورود به کار باید به سلاح مهارت مجهز باشند. اینجاست که دیگر نباید فرق جنسیتی درنظر گرفته شود بلکه باید قابلیت ها، استعدادها و مطالعات انسانها مطرح می شود.
درمورد اخذ گواهی نامه پایه یک رانندگی چه لزومی احساس کردید؟ آیا چون با شغل شما مرتبط بود؟
لزومی نداشت، فقط خواستم. اراده من خواست که در مورد حرفه ام مسئله و کاری برایم ناشناخته نماند. از طرفی چون ارباب رجوع و شاغلان ما همه رانندگان ماشین های سنگین هستند برای اینکه مشکلات آنها را بیشتر درک کنم تصمیم به اخذ این گواهینامه گرفتم.
خدمات انجمن ملی زنان به زنان کارآفرین چیست؟
ما درانجمن ملی نشست های دائمی و متوالی داریم که درآن به بررسی چالش هایی که زنان در زمینه شغلشان با آن روبرو هستند می پردازیم و از روی تجربه ای که داریم به آنها راهکار ارائه می دهیم.
مهمترین مسأله ای که در این جلسات به آن پرداخته می شود بررسی مشکلات کاری زنان کارآفرین است و دوم راهنمایی ومشاوره کارآفرینان جوانی که به تازگی وارد بازار کار شده اند.
درانجمن بخش های مختلفی را مثل بخش های پژوهشی، آموزشی، حقوقی و ارتباطات ایجاد کرده ایم. همچنین انجمن، سایتی را راه اندازی کرده که اطلاعات روز و اطلاعاتی که در خصوص کارآفرینی مطرح است در دسترس همه علاقمندان و متقاضیان قرارداده ایم. همچنین در نشست های فصلی خود به بررسی عملکرد فصلی پرداخته و در هر فصل به صورت گروهی به یکی از استان های محروم سفرمی کنیم. انتخاب استانها هم به این صورت است که ابتدا زنان کارآفرین هر استان را شناسایی کرده و به میزان محرومیت هر استان آنها را انتخاب می کنیم. در سفرهای استانی، از کارگاه های آن ها دیدن کرده و مشکلات آنها را که غالباً حقوقی، ثبتی، دارایی و بیمه و… بوسیله قسمت حقوقی انجمن که قبلاً ذکر کردم برطرف می کنیم.
یکی دیگر از برنامه هایی که به صورت جدی تصمیم داریم آن را اجرا کنیم بحث مستند سازی است. در برهه از زمان یکی از بانوان که عضو انجمن هم نیست ازچند سال قبل شروع به جمع آوری اطلاعات و شناسایی اولین زنان کارآفرین در شغل خودشان کرد و آن را در کتابی تدوین و به چاپ رسایند.
ما هم تصمیم گرفتیم که کتابی را تدوین و تا لیف کنیم و درآن تمام زنان کارآفرین عضو انجمن و حتی غیراز انجمن را معرفی کنیم.
ما از ابتدای تأسیس انجمن تا به حال سه دورهمایش در اسفند ماه هر سال برگزار کرده ایم و در این همایش ها زنان کارآفرین، استعدادها و نوآوری ها را شناسایی کرده و آنها را به دیگران معرفی کرده ایم که آخرین همایش در دانشگاه صنعتی شریف، مرکز همایش های کارآفرینی برگزار شد که به معرفی زنان دانش آموخته دانشگاهی می پرداخت.
انتظار انجمن ملی زنان از دولت چیست؟
حمایت. شناسایی وحمایت از کارآفرینان وارائه وام به بنگاه های کوچک جهت توسعه و کارآفرینی، بزرگترین انتظار ما از دولت است.
من به شخصه به عنوان کسی که بیست و هشت سال در امر حمل ونقل بین المللی سابقه کار دارم، در مورد توسعه ناوگان حمل و نقل کشور با ارسال مدارک به وزارت راه و ترابری درخواست وام کرده ام تا بتوانم ایده خود را به عمل برسانم که هر بار به نحوی از انحاء بانک این وام به من واگذار ننموده است.
واقعاً چرا؟ طبق ضابطه من می بایست این تسهیلات را بگیرم.
شرکت من هم یک شرکت موروثی نیست بلکه من کارم را از کم و اندک شروع کردم و ثابت کردم که بدون هیچ کدام از این اتصالات وحتی سرمایه کلان هم می شود تعالی و پیشرفت داشت. سرمایه اولیه من حتی به اندازه ای نبود که بتوانم شرکت خود را به ثبت برسانم.
بنابراین انتظار من و تمام زنان کارآفرین از دولت، اول شناسایی زنان کارآفرین و دوم با ارائه تسهیلات به آنها و پشتیبانی از بنگاه های جهت توسعه امکان ادامه فعالیت را برای آنها فراهم کند و با برداشتن موانعی چون ارائه سند ملکی یا سرقفلی و یا پول هنگفت و… برای گرفتن تسهیلات آنها را درمانده نکند.
موانع فرهنگی- اجتماعی پیش روی فعالیت زنان انجمن چیست؟
موانع و مشکلات پیش رو، یکی سنت ها و باورهای جامعه است که تغییر آن طولانی مدت و زمان بر است. از دیرباز با جنس زن به گونه دیگر برخورد شده است. قبل از اسلام که دختران را زنده به گور می کردند، با پیدایش اسلام با این طرز تفکر به شدت برخورد شد که اگر ارزش دختران بالاتر از پسران نباشد کمتر از آنها هم نیست. بعد از آن بازهم زنان به یک سری قیود محدود شدند. من عقیده دارم که دین اسلام به زن بیشتر از ادیان دیگر بها داده است. شما وقتی به تاریخ اسلام مراجعه می کنید می بینید که حضرت خدیجه (س) بزرگترین تاجر زمانه خود بود. پس در اسلام محدودیتی برای فعالیت اجتماعی زن وجود نداشته است. بلکه این طرز فکر حکومت ها بوده که به آنها را محدود کرده وکنار گذاشته اند.
درحال حاضر این طرز فکر تا حدودی بهبود یافته است ولی هنوز متأسفانه در جامعه باورهایی وجود دارد که زن را محصور در خانه را بیشتر می پسندد.
به طورمثال، من یک سؤال مطرح می کنم. فرض کنید که برای یکی از بستگان شما یک عمل جراحی پیش بیاید که دو جراح حاذق، یکی زن و دیگری مرد به شما معرفی می شود. چند درصد از شما حاضرید که جراح زن را انتخاب کنید؟ آیا واقعاً به قابلیت وتجربه توجه می کنید یا جنسیت را مد نظر قرار می دهید؟ درجامعه ما متأسفانه هنوز باورها نسبت به قابلیت ها در جنسیت محصور شده است.
آیا با مؤسسات خارجی هم همکاری دارید؟
بله. شرکت حمل و نقل بین المللی سدید بار با تمام کشورهایی که مجاز به ایجاد ارتباط تجاری و بازرگانی با آنها است قرارداد دارد. در سطح کشور هم ما در تمام شهرهای ایران نماینده داریم. رانندگان ما به عنوان سفیران جمهوری اسلامی درتمام کشورهای جهان که قابل تردد هستند فعالیت می کنند. بنده نیزبه خاطر شغل خود سفرهای متعددی به خارج و داخل کشور دارم.
چه برنامه ها و پروژه هایی در مورد کارآفرینی زنان و جوانان دنبال می کنید؟
یکی از اصلی ترین کارهای در دست اقدام ما، بحث فرهنگی مستند سازی است. چون درحال حاضر اشاعه فرهنگ کارآفرینی در بین زنان وشناسایی کارآفرینان دراین مقطع زمانی بسیار مثمر ثمر است.
دغدغه مهم دیگر ما، اشتغال جوانان است. ما تلاش می کنیم که به جوانان و زنانی که تحصیلات دانشگاهی دارند و حتی آنهایی که به دانشگاه نرفته اند عامل خود باوری را القا کنیم تا بتوانند توانایی های خودشان را شناسایی کنند. ما باید به جوانان و زنان خود یاد بدهیم که با یک مکان کوچک وبا سرمایه اندک و ابزار اولیه هم می توان پیشرفت کرد و قطعاً موفق شد. باید به زنان و جوانان آموخت که با خودباوری و قدرت ریسک پذیری می توان هر سدی را شکست.
ازهمکاری با چه نهادهایی مثل دانشگاه ها و یا وزارتخانه ها بهره مند هستید؟
ما با هیچ ارگان یا سازمان دولتی به صورت مستمر در ارتباط نیستم. چون متأسفانه در وزارتخانه ها مرکزی مهیا شده تبادل نظریات و تجربیات وجود ندارد. به طور مثال من چندین بار با دانشگاه ها و آموزش و پرورش مکاتبه داشتم تا فرصتی را در اختیار من قرار دهند تا به صورت رایگان در زنگ های تفریح و زمان های کوتاه تجربیات انجمن را در اختیار آنها قراردهم که متأسفانه استقبال نشد!
هدف من و همکارانم این است که با ایجاد انگیزه و تحرک و خودباوری در دختران وزنان، آنها بتوانند قابلیت های خود را شناخته و به کار گیرند.
شما چند فرزند دارید؟ و در چه مقطعی تحصیل می کنند؟
من یک فرزند پسر و یک فرزند دختر دارم. پسرم دانشجوی سال آخرمهندسی عمران و دخترم امسال در مقطع پیش دانشگاهی تحصیل می کند.
چقدر خانواده و مخصوصاً همسرتان در موفقیت شما نقش داشته اند؟
صد درصد. من در طول سالیانی که به کار مشغول بودم بارها و بارها دلسرد و ناامید می شدم که همسرم همیشه به من امید می داد و من را به ادامه راه تشویق می کرد.
من هر روز خود را قوی تر و قدرتمند تر از روز قبل می بینم چون به آینده امیدوارم واین قوت و قدرت را بعد از لطف خداوند مدیون همسرم هستم.

• ۴ كارآفرينى كه تنها با ۵ جوجه، میلیاردر شد

كارآفرينى كه تنها با ۵ جوجه، میلیاردر شد

❇️ علی رضا دهقانى از كارآفرينان موفق يزدى است. او اكنون يكى از بهترين و موفق ترين پرورش دهندگان شترمرغ کشور است.

?در ابتداى كار همه دوستان و آشنايانم معتقد بودند اين كار فايده اى ندارد و حتى مسئولين سازمان جهاد كشاورزى نيز من را اين كار منصرف میكردند اما به دليل علاقه اى كه به كار توليدى داشتم به خدا توكل كردم و كار را شروع كردم.

?در سال ۸۴ تنها با خريد ۵ جوجه شترمرغ كار را شروع كردم ، براى دوره بعد ۱۲ جوجه خريدم و به همين ترتيب هر سال به تعداد جوجه ها افزودم تا اين كه بعد از چند سال توانستم كار پرورش شتر مرغ را به توليد انبوه برسانم.

?پرورش شترمرغ كارى باريسك پايين و سودآورى بالا است، به مرور حجم كار خود را گسترش دادم و اكنون هفت مزرعه شترمرغ دارم و بالغ بر ۱۰۰۰ مزرعه نيز با مشاوره و راهنمايى من در نقاط مختلف تاسيس شده است.

?اخیرا پيشنهاد تامين هفته ای ۲۴ تن گوشت شترمرغ براى كشور دبى را داشتيم كه متاسفانه به دليل عدم توانايى در تامين اين ميزان گوشت نتوانستيم از اين فرصت استفاده كنيم.

?يكى از شاگرانم در سال ۸۸ با ۵۰۰ هزار تومان كار پرورش شترمرغ را شروع كرد و اكنون سرمايه او بالغ بر دو ميليارد تومان است و يكى از موفق ترين افراد در عرصه پرورش و محصولات شترمرغ است.
? وی افزود: بازار محصولات شترمرغ بسیار خوب است و هنوز جا برای ورود افراد به این عرصه وجود دارد.

زن موفق ایرانی که کروکودیل پرورش می دهد

وحشت تمام وجودت را به لرزه می اندازد وقتی در فاصله نیم متری از جانوری بایستی که می دانی به دندان هایش گیر کنی، دیگر راه فراری نداری.

اسیر آرواره های قدرتمند، اسکلتی چسبیده به زمین و دندان های تیزی می شوی که حتی دیدنشان در تصاویر تلویزیونی هم دلهره آور است، اما برای «مژگان روستایی» اینچنین نیست. او ۱۰ سال پیش طرحی را در سرپروراند که نام او را به عنوان نخستین زن پرورش دهنده کروکودیل در کشور ثبت کرد؛ نخستین زن و نخستین مزرعه پرورش کروکودیل در ایران.۱۰ سال، از روزی که با همسرش تصمیم گرفتند، شغلی داشته باشند تا اگر روزی به گذشته نگاه کردند، عمرشان را تلف شده نبینند، می گذرد. از روزهایی که بررسی هایشان به پرورش کروکودیل و شغلی ناشناخته در ایران رسید.

روزهایی که این شغل نه دستورالعمل داشت و نه آیین نامه، فقط یک عنوان داشت که آن هم از سایر کشورها وام گرفته شده بود؛ پرورش کروکودیل. حالا وقتی از کروکودیل ها، از آرواره های قدرتمند، اسکلت به زمین چسبیده و دندان های تیز صحبت می کند، از صبوری و باهوشی این به قول خودش «جانور» می گوید. از ارتباطی که با آن ها گرفته و از رابطه ای که دختر چهار ساله اش با آن ها دارد، «آنیسا، علاقه بسیاری به کروکودیل ها دارد.هر وقت به مزرعه می آید باید او را از کنار حصار کروکودیل ها دور کرد.» تنها ۲۳ سال داشت که این طرح، راه را به ذهنش باز کرد و حالا که ۳۳ سال سن دارد، در مزرعه شان، ۱۵۰ سر کروکودیل دارند با ۲۰ نیروی کار که در فصل رونق گردشگری بیشتر هم می شوند.

وقتی به ۱۰۰ سال گذشته فکر می کند، حس موفقیت در رگ هایش جریان می یابد، «حس می کنم به نتیجه رسیدیم و مزد تمام روزهای سخت گذشته را گرفتیم. احساس موفقیت می کنم.» او یک زن است، یک زن مثل تمام زن های دیگر، اما با روزهایی متفاوت، شغلی عجیب و احساس موفقیت.  بخواهیم خیلی راحت درباره شغل تان صحبت کنم، این می شود که خیلی شغل عجیبی دارید و کمی دور از ذهن برای اینکه یک خانم یا به قولی یک زن جذب آن شود.

زن موفق ایرانی که کروکودیل پرورش می دهد

چه شد که کار پرورش کروکودیل را انتخاب کردید؟

رشته تحصیلی من، جانورشناسی است که این موضوع در انتخاب این کار و این راه کمک زیادی به من کرد. من و همسرم پیش از این کار، مثل بسیاری دیگر از مردم، شغلی اداری و عادی داشتیم، اما تصمیم گرفتیم که کار اداری را کنار بگذاریم و کاری را شروع کنیم که آینده داشته باشد و وقتی چند سال بعد به گذشته خودمان نگاه کردیم، از بیهوده بودن وقت و عمری که صرف کردیم، ناراحت نباشیم.

تصمیم داشتیم کاری را شروع کنیم که تولیدی باشد. تاکیدمان روی تولید بود که می توانست صنعتی یا کشاورزی باشد.بنابراین با کمک آموخته هایم در دانشگاه جانوران را مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت به پرورش کروکودیل رسیدیم. این که داشتن این شغل ها برای زن ها عجیب است، دلیلش دسته بندی های خودمان است. از اول مشاغل را دسته بندی کرده ایم این درحالیست که این کار یا کارهایی از این دست، در توان هر دو گروه هست و زن و مرد هم ندارد.

پس از ابتدا این شغل را در توان خودتان می دیدید و با همین اطمینان و توانی که از خودتان سراغ داشتید وارد این کار شدید؟ انسان ها همه می دانند چه توانایی هایی دارند و بعد با توجه به توانایی هایشان شغل انتخاب می کنند. وقتی قرار باشد، کار جدیدی را شروع کنید، می دانید که سختی های زیادی در پیش دارید.

وقتی اولین کسی هم باشید که این کار را در کشور انجام می دهید، باید بدانید که پیگیری ها و پیش بردن برنامه ها برای آغاز کار، دو یا حتی سه برابر حالت عادی زمان می برد.وقتی بررسی ها تمام شد و فهمیدیم که قرار است کاری را شروع کنیم که در کشور سابقه ای ندارد، متوجه شدیم کار سختی در پیش است. حسن کار این بود که من تنها نبودم، با همسرم کار را شروع کردیم و او در این مسیر خیلی کمکم کرد.

به این نکته اشاره کردید که می خواستید کاری را شروع کنید که وقتی به گذشته بر می گردید، از انجام آن ناراحت نباشید و تصمیم گرفتید که کروکودیل پرورش دهید، این پیشنهاد چه کسی بود؟ شما یا همسرتان؟۵ تا ۶ ماه اول خوم کار را پیش بردم. در آن زمان هر دو کار می کردیم، کاری که می خواستیم آن را تغییر دهیم. من کارم را رها کردم و به همین دلیل در ابتدا حتی بحث های امکان سنجی و جانمایی را هم خودم پیش بردم. کارها را شروع کردم و حالا زمان آن رسیده بود که نقل مکان کنیم و بیاییم قشم. این موقع بود که همسرم نیز کارش را رها کرد و همراه شد.

شغل عحیب، با ریسک بالا و همانطور که گفتید اولین تجربه در کشور. خانواده به خاطر این عجیب بودن و ریسک بالای کار، شما را از این کار منع نکردند؟ کسی نمی گفت چرا این کار؟

ما نگران بودیم. این نگرانی خیلی زیاد بود. پیگیری های جانمایی را انجام دادیم، دوران آموزشی را در کشور دیگری گذراندیم، موافقت اصولی را هم از شیلات گرفتیم و بعد از اینکه اطمینان پیدا کردیم می توانیم کار را شروع کنیم، خانواده ها را از تصمیمان مطلع کردیم. آنها هم نگرانی هایی داشتند اما ما را منع نکردند و از طرف آن ها حمایت شدیم.
اگر قرار باشد، دوباره تصمیم بگیرید، باز هم صبح تان را با کروکودیل ها آغاز می کنید و شب را با فکر کردن به آن ها تمام می کنید یا اینکه کار دیگری را شروع می کنید؟ صد در صد! ما شغل مان را خیلی دوست داریم. کارآفرینی کرده ایم، تعدادی نیروی کار داریم. چرخ کارمان می چرخد و نمی گویم به تمام اهدافمان رسیده ایم اما اگر دوباره به گذشته برگردیم، حتما همین راه را انتخاب می کنیم.

 الان ۱۰ سال است که شما پرورش دهنده کروکودیل هستید، ۱۰ سال پیش که قرار بود این کار را شروع کنید، فضا چطور بود؟

۱۰ سال پیش که کار را شروع کردیم، حتی آیین نامه ها و دستورالعمل های این کار هم وجود نداشت. تا آن زمان هیچ مزرعه ای راه نیفتاده بود و هیچ ایده مشابهی از کار کردن در این زمینه در داخل کشور نداشتیم. این کار بر می گردد به تحقیقات اولیه و رشته دانشگاهی من. اواخر سال ۸۵ که تحقیقات را شروع کردیم تا اوایل سال ۸۷ درگیر گرفتن مجوزها برای شروع کار بودیم.

زمان زیادی طول کشید چون باید منتظر می ماندیم تا دستورالعمل ها و آیین نامه ها نوشته شوند درواقع هیچ زمینه و بستری برای این کار داخل کشور وجود نداشت.

وقتی متوجه شدید که هبچ زیرساختی در این زمینه وجود ندارد، حتی آیین نامه و دستورالعملی، دلتان نلرزید؟

آن موقع لرزیدن دلمان به این شکل نبود که بترسیم و پا پس بکشیم، فقط فهمیدیم که کارمان طولانی تر می شود. از اواخر سال ۸۵ شروع کردیم و تا الان هنوز هم دستورالعمل های حمایتی برای این طرح نوشته نشده است. هر طرحی در حوزه کشاورزی و صنعت یک سری دستورالعمل های حمایتی دارد و برای پیشبرد برنامه ها و اهداف از آن حمایت هایی می شود اما برای پرورش کروکودیل هیچ چیزی نوشته نشده و از کاری که شروع کردیم حمایتی صورت نمی گیرد.

شما اولین قدم را برداشتید. بعد از شما افراد دیگری هم وارد این کار شدند؟

نه. کس دیگری نیامد.

چرا دنبال کننده ای نداشتید؟

در بسیاری از جاها کوتاهی شد. وقتی طرحی در کشور راه اندازی می شود، درخواست های دیگری هم برای قدم برداشتن در آن راه داده می شود. وقتی تازه کار را شروع کرده بودیم، ۱۰ یا حتی ۱۲ گروه دیگر هم متقاضی بودند که وارد کار پرورش کروکودیل شوند، اما وقتی دیدند که پیگیری ها برای فعالیت در این بخش سخت است و آیین نامه های حمایتی وجود ندراد، کنار کشیدند. این در شرایطی است که وقتی چند مزرعه وجود داشته باشد، بهتر می توانیم کارها را پیش ببریم. ولی مجموعه دیگری وجود ندارد و کسی هم تا الان پشتکار آن را نداشته است.

درباره سختی کار و اینکه چه شد این کار را شروع کردید حرف زدیم اما هنوز نگفتید که کروکودیل های پرورش داده شده را چه کار می کنید؟

در دنیا، به دو شکل از کروکودیل ها استفاده می شود؛ یکی گردشگری و دیگری تولیدی. در ایران هم همین استفاده از این گونه صورت می گیرد. گردشگری را راه اندازی کرده ایم و در زمینه تولیدی هم فروش زنده به باغ وحش ها و نمایشگاه ها را داریم. در دنیا هم از پوست و هم از گوشت کروکودیل ها استفاده می شود امادر ایران تنها از پوست آن استفاده می شود. نحوه ذبح هم اعلام شده است، اما در داخل کشور مصرف گوشت کروکودیل وجود ندارد.

ذبح خاصی دارند؟

بله ذبخ مخصوصی دارند که اعلام شده، اما خب در کشور از گوشت این گونه استفاده نمی کنیم و گوشت آن باید صادر شود.

اگر به کارتان نگاه کنید، به نظر خودتان موفق بودید؟

ما دو هدف داریم، صادرات و بازار داخل. با وجود اینکه تقاضا و مشتری در دنیا خیلی زیاد است و تولید کم، اما هدف صادراتی ما هنوز محقق نشده است. یک مزرعه در استرالیا هست که از یک سال قبل، کروکودیل های پرورشی را پیش فروش می کند؛ سالی ۱۰ هزار سر. حالا تصور کنید که ماباید با چند کروکودیل کار را پیش ببریم. ما یک دوره ۱۰ ساله برای صادرات در نظر گرفتیم همان طرح هم برای گرفتن مجوز به اداره های مربوطه ارائه شد. طرح ما در سال ۸۹ به مرحله بهره برداری رسید، الان باید سال پنجم طرح باشیم، اما در موقعیتی قرار داریم که برای سال ششم برنامه ریزی کرده بودیم و پیش بینی می کنیم که سر ۱۰ سال به صادرات برسیم.

چند سر کروکودیل دارید؟

با هشت کروکودیل شروع کردیم و الان ۱۵۰ سر هستند.

قیمت هر کروکودیل چند است؟

اگر عامیانه بگویم، مظنه کروکودیل ها در بازار در چه حدودی است؟کروکودیل ها براساس سن و سایز، قیمت های متفاوتی دارند. نژاد آن ها هم مهم است. اگر حداقل را بگویم، وقتی به دنیا می آیند دو تا دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان قیمت دارند. در حال حاضر بزرگ ترین کروکودیل مزرعه ما که ۲۵ سال سن و چهار متر طول دارد، حدود ۱۰۰ میلیون تومان است.

کروکودیل هایی که شما پرورش می دهید از چه نژادی هستند؟کروکودیلی که ما وارد کردیم پروسوس یا آب شور استرالیایی است که از مرغوب ترین نژاد کروکودیل هاست و همه پسند. البته ما در ایران، در مرز سیستان و بلوچستان با کشور پاکستان در رودخانه سرباز هم گونه ای از کروکودیل با نام گاندو را داریم که سایز کوچکی دارد و مرغوب نیست، اما گاندو گونه ای بومی در کشور است. این را هم بگویم که سازمان حفاظت محیط زیست اجازه نمی دهد کسی به گاندوها نزدیک شود.

شاید به این دلیل است که این گونه در معرض خطر قرار دارد. البته ما پیشنهاد دادیم که یک جفت گاندو را در مزرعه مان نگهداری کنیم و در سال نخست که بچه هایشان به دنیا می آیند از بچه ها هم نگهداری کنیم، چون نگهداری از بچه کروکودیل ها بسیار سخت است، اما با این پیشنهاد موافقت نشد.
خانم روستایی، اول عذرخواهی می کنم بابت این پرسش، چون شما با علاقه خاصی درباره این کار صحبت می کنید و فکر می کنم علاقه قلبی به این کار دارید اما تصویری که از کروکودیل یا به قول عامه تمساح وجود دارد این است که گونه دوست داشتنی نیست. خیلی وحشی و درنده است و انسان نمی تواند به خاطر مخاطراتی که ممکن است برایش پیش بیاید با این گونه ارتباط برقرار کند،

چطور با این گونه ارتباط گرفتید؟

همیشه برنامه هایی که از شبکه های تلویزیونی پخش می شوند، برای اینکه برای مخاطبان جذاب باشند، فقط لحظه های شکار را نشان می دهند. برخلاف تصور همه مردم، این موجود فوق العاده صبور و باهوش است. بی دلیل حرکت نمی کند. بی دلیل حمله هم نمی کند. در پارک کروکودیل ها در قشم، مردم در فاصله نیم متری کروکودیل ها می ایستند و به آن ها نگاه می کنند ولی تا حالا دیده نشده که کروکودیل ها به سمت حصاری که مردم پشت آن هستند، حمله کنند. آن ها می دانند که حصاری بین آن هاست و حمله نمی کنند اما فقط کافی است که وارد حصار شوید، قطعا حمله می کنند.

  صبوری یعنی چی؟

کروکودیل ها اصلا موجوداتی نیستند که برای به دست آوردن غذا حمله کنند، آن ها صبر می کنند تا طعمه به آن ها نزدیک شود و بعد شکار می کنند. این گونه همچون سایر جانوران نیست که مسافت زیادی را برای شکار طی کند، البته خصوصیات ظاهری شان هم در این صبوری بی تاثیر نیست. فقط کافی است یک هفته وقت بگذارید و نزدیک آن ها بشاید تا تمام رفتارها و صبوری شان را ببینید، نه لحظه ها و صحنه های شکار را که توسط دوربین ها ضبط می شوند تا صحنه های قشنگی را به نمایش بگذارند.