تفاوت شرکت های هلدینگ با سایر شرکت ها

شرکت هلدینگ چیست؟

طبق یک تعریف کلی، شرکت هلدینگ، شرکتی است که در آن هیچ‌گونه عملیات، فعالیت یا شروع هر کسب‌و‌کار فعال دیگری انجام نمی‌شود و این شرکت صرفا مالک دارایی‌هایی است. این دارایی‌ها می‌تواند شاملِ سهام سایر شرکت‌ها، شرکت‌های با مسئولیت محدود، مشارکت‌های محدود، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، صندوق‌های پوشش‌دهنده‌ی ریسک، سهام‌ عادی، اوراق قرضه، املاک و مستغلات، مالکیت معنوی، برندها، اختراعات، علائم تجاری، حق کپی‌رایت و تقریبا هر چیز ارزشمند دیگری باشد.

برای نمونه، یکی از سهام‌‌های مرغوب در جهان، سهام شرکت جانسون و جانسون (Johnson & Johnson) است که در واقع، یک شرکت هلدینگ است. یعنی خود این شرکت که شما سهام آن را خریداری می‌کنید، در واقع هیچ کاری (به آن معنا که مردم تصور می‌کنند) انجام نمی‌دهد. در واقع، شرکت جانسون و جانسون، دارای سهام مالکیت ۲۶۵ کسب‌و‌کار مجزاست، همان‌طور که هر فرد می‌تواند از طریق یک حساب کارگزاری، مالک سهام کسب‌و‌کارهای متفاوتی باشد.

 

این ۲۶۵ کسب‌و‌کار، به ۳ دسته‌‌ی اصلی تقسیم می‌شوند: لوازم بهداشتی، دستگاه‌های پزشکی و داروها. این شرکت‌ها، شرکت‌های واقعی و مستقلی از سراسر دنیا هستند که کارکنان محلی را به خدمت گرفته‌اند و دارای حساب‌های بانکی، دفاتر، تجهیزات تولیدی و سایر مواردِ مختص به خود هستند. در رده‌ی بالا، سهامداران شرکت جانسون و جانسون، در شرکت فرعی، هیئت مدیره‌ای را برای حفاظت از منافع خود انتخاب می‌کنند.

این هیئت مدیره، در کنارِ سایر مسئولیت‌های خود (مانند تعیین سیاست پرداخت سود سهام)، مدیر عامل شرکت فرعی (CEO) را نیز استخدام می‌کند. مدیر عامل نیز به نوبه‌ی خود، زیردستان مستقیم خود را استخدام می‌کند. این گروه از افراد با هم، دارای قدرت تعیین مدیران اجرایی و مدیران مهم در شرکت‌هایی هستند که تحت کنترل شرکت مادرِ جانسون و جانسون قرار دارند. شرکت هلدینگ مادر، به دلیل قدرت، منابع و اختیارات فراوانی که دارد، می‌تواند از طریق پایین آوردن هزینه‌ی سرمایه از شرکت‌های فرعی خود حمایت کند. یعنی شرکت هلدینگ می‌تواند اوراق قرضه‌ای را با کم‌ترین قیمت‌ها صادر کند و سپس به شرکت‌های فرعی خود وام‌هایی با بهره‌ی کم بدهد. در واقع اگر شرکت‌های فرعی، شرکت‌هایی مستقل بودند و تحت مالکیت شرکت هلدینگ مادر قرار نداشتند، نمی‌توانستند وام‌هایی با چنین بهره‌های پایینی دریافت کنند. این کار علاوه بر کاهش هزینه‌ی بهره، به نوبه‌ی خود بازده‌ی حقوق صاحبان سهام و بازده‌ی دارایی و بهره وری را هم افزایش می‌دهد.

 

مثالی از یک شرکت هلدینگ

• کسب‌و‌کار جدیدی را با نامِ شرکت آبمیوه‌سازی یخ در بهشت با مسئولیت محدودِ ثبت می‌کنیم که ۱۰۰ درصد مالکیت آن در اختیار شرکت هلدینگ آسمان آبی قرار دارد. ۱۵ میلیارد تومان پول نقد را به این کسب‌و‌کار اختصاص می‌دهیم و مدیری را استخدام می‌کنیم تا آن را اداره کند. پیش‌بینی می‌کنیم که این کسب‌وکار، سودی به میزانِ ۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان (قبل از کسر مالیات) به همراه داشته باشد.

• در شرکت هلدینگ آسمان آبی، با نام عصر کیمیا یک شرکت کارگزاری ایجاد می‌کنیم. ۳۰ میلیارد تومان پول نقد را در حساب این شرکت واریز می‌کنیم و مجموعه‌ای از سهام بلو چیپ با ارزش و سودآوری بالا را خریداری می‌کنیم. انتظار داریم که مجموعه‌ی سهام خریداری‌شده، در سال ۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان سود سهام (قبل از کسر مالیات) داشته باشد.

 

• شرکت جدیدی را با نام خاور دور (در زمینه‌ی صنعت مهمان‌نوازی) با مسئولیت محدود راه‌اندازی می‌کنیم که ۱۰۰ درصد مالکیت آن متعلق به شرکت هلدینگ آسمان آبی است. ۲۰ میلیارد تومان از پول نقد خود را به این شرکت فرعی جدید اختصاص می‌دهیم و اجازه می‌دهیم که این شرکت، مبلغ ۲۰ میلیارد تومان را نیز از بانکی وام بگیرد و به این طریق ساختار سرمایه‌ی این شرکت شامل ۴۰ میلیارد تومان دارایی خواهد بود که ۲۰ میلیارد تومان آن بدهی و وام و ۲۰ میلیارد تومان دیگر نیز ارزش دفتری است. از این ۴۰ میلیارد تومان نقد، برای خرید چند هتل‌ زنجیره‌ای استفاده می‌کنیم و انتظار داریم که این سرمایه‌گذاری، بدون کسر مالیات و پس از کسر هزینه‌ی بهره و تمام هزینه‌های دیگر، ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان سود داشته باشد. پرداخت این بدهی ۲۰ میلیارد تومانی، توسط شرکت هلدینگ تضمین نمی‌شود، زیرا تصمیم گرفته‌ایم که فقط بدهی‌های بدون حق رجوع (یعنی بدهی‌هایی که به‌موجب آن وام‌دهنده برای وصول دین نمی‌تواند به‌جز متعهد اصلی که معمولا خریدار کالاست، به شخص دیگری مراجعه کند) را مجاز کنیم تا در صورت موفق نبودن هتل، مجبور به پرداخت بدهی‌های آن نباشیم. یعنی اگر شرکت فرعی ورشکسته شود، ما فقط مسئولِ بخشی از سهام فروخته‌شده برای هلدینگ هستیم که در این شرکت فرعی سرمایه‌گذاری کرده‌ایم.

 

• اوراق قرضه‌ی شهرداری معاف از مالیات به ارزش ۲۰ میلیارد تومان خریداری می‌کنیم و پیش‌بینی می‌کنیم که این اوراق، از منبع بهره‌ی سالانه‌ی دریافتی، ۱ میلیارد تومان درآمد داشته باشد.
• ۵ میلیارد تومان را صرف خرید سکه‌ی طلا و شمش نقره می‌کنیم.
• ۱۰ میلیارد تومان باقی‌مانده از ۱۰۰ میلیارد تومان وجه نقد اولیه را در بانک محلی با بهره‌ی ۲۰ درصد قرار می‌دهیم که در مجموع، سالانه ۲ میلیارد تومان درآمد حاصل از بهره‌ (قبل از کسر مالیات) خواهد داشت.

صورت‌های مالیِ شرکت هلدینگ چگونه خواهد بود

صورت‌های مالی شرکت هلدینگ مجموعه‌ای از اسناد و گزارش‌هایی هستند که در مورد مالیات، درآمدها، هزینه‌ها، سرمایه و سایر جنبه‌های مالی شرکت، طی یک دوره زمانی خاص، ایجاد می‌شوند. این صورت‌ها معمولاً به صورت سالانه تهیه می‌شوند، اما می‌توانند نیمه‌ساله یا فصلی نیز باشند.

اطلاعات در صورت‌های مالی شرکت هلدینگ بیانگر وضعیت مالی کسب‌وکار و میزان سوددهی آن در طول زمان است. یک صورت مالی معمولاً شامل چند بخش است که شامل فهرست دارایی‌ها، بدهی‌ها، حقوق صاحبان سهام، درآمدها، هزینه‌ها و سود نهایی است. این اطلاعات در جداول و نمودارهایی نشان داده می‌شوند که هدف آنها تسهیل درک و تجزیه و تحلیل وضعیت مالی شرکت است.

صورت‌های مالی باید مطابق با استانداردهای حسابداری قابل قبول تهیه شده و توسط حسابرسان مستقل بررسی شده باشند. این صورت‌ها به صورت عمومی در دفاتر تجاری و سایت‌های مربوطه شرکت هلدینگ در دسترس است. با مطالعه صورت‌های مالی شرکت هلدینگ، می‌توانید مفهومی دقیق‌تر از وضعیت مالی و عملکرد شرکت به دست آورید.

 

تفاوت هلدینگ و شرکت سرمایه گذاری در چیست؟

تفاوت اصلی بین شرکت های هلدینگ و شرکت های سرمایه گذاری در ساختار و عملکرد آنها است. در زیر توضیح داده شده است:

1. ساختار: شرکت هلدینگ یک نوع شرکت است که در آن شرکت مادر (شرکت هلدینگ) سهامی دیگر شرکت ها (شرکت های تابعه) را در اختیار دارد. شرکت مادر عموماً بخشی از سهام شرکت های تابعه را می‌خرد و با کنترل آنها، استراتژی ها، سیاست ها و راهبردهای کلی موفقیت در کسب و کار را تعیین می کند. در حالی که شرکت های سرمایه گذاری در واقع صرفاً سرمایه خود را در بخش های مختلف از جمله سهام، املاک، شرکت ها و اوراق بهادار سرمایه گذاری می کنند.

2. عملکرد: اصلی‌ترین هدف شرکت هلدینگ کنترل و مدیریت شرکت های تابعه است. شرکت هلدینگ اغلب در صنعت های مختلف فعالیت می کند و به عنوان یک ارائه دهنده خدمات مدیریتی و استراتژیک برای شرکت های تابعه عمل می کند. از این رو، شرکت هلدینگ نقشی استراتژیک در تعیین سیاست ها، رویه ها، و برنامه های مدیریتی و مالی شرکت های تابعه ایفا می کند. در مقابل، شرکت های سرمایه گذاری در واقع سرمایه خود را در قالب سرمایه گذاری در شرکت ها، املاک و مستغلات، اوراق بهادار و دیگر دارایی ها قرار می دهند. هدف اصلی این شرکت ها بهره برداری از مزیت های سرمایه گذاری و بهره برداری از سود و تامین منابع مالی است.

 

علاوه بر موارد فوق، برخی از موارد دیگری که تفاوت‌های دیگری بین شرکت‌های هلدینگ و شرکت‌های سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کنند عبارتند از:

3. تنوع کسب و کار: شرکت‌های هلدینگ عموماً در چندین صنعت فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال، یک شرکت هلدینگ می‌تواند سهام متعددی در شرکت‌های در بخش‌های مختلف مثل بانکداری، حمل و نقل، صنایع غذایی داشته باشد. در مقابل، شرکت‌های سرمایه‌گذاری معمولاً در یک صنعت و یا گروه مشخص از شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند، مانند صنعت فناوری یا صنعت خودرو.

4. نسبت تسلط: در شرکت‌های هلدینگ، شرکت مادر (شرکت هلدینگ) تسلط بیشتری بر شرکت‌های تابعه دارد. این شرکت مادر معمولاً حداقل ۲۰ ٪ سهام شرکت تابعه را در اختیار دارد و کنترل عمده‌ای بر روی فعالیت‌های تصمیم‌گیری در شرکت‌های تابعه دارد. در صورتی که در شرکت‌های سرمایه‌گذاری، سطح تسلط و کنترل شرکت سرمایه‌گذاری نسبت به شرکت مورد سرمایه‌گذاری کمتر است.

5. مدیریت و کنترل: در شرکت‌های هلدینگ، شرکت مادر معمولاً نقش فعالی در مدیریت و کنترل شرکت‌های تابعه دارد. آنها استراتژی‌ها و سیاست‌ها را تعیین می‌کنند و به شرکت‌های تابعه خدمات مدیریتی ارائه می‌دهند. در مقابل، در شرکت‌های سرمایه‌گذاری، شرکت سرمایه‌گذاری عمدتا نقش یک سرمایه‌گذار را ایفا می‌کند و معمولا مدیریت عملیات روزانه شرکت مورد سرمایه‌گذاری را به تیم مدیریت داخلی آن می‌سپارد.

بنابراین، در کلیت، شرکت‌های هلدینگ و شرکت‌های سرمایه‌گذاری در ساختار، عملکرد و کنترل خود تفاوت دارند. در هر صورت، این تفاوت‌ها بسته به شرایط و موقعیت همیشه قابل تنظیم و تغییر هستند.  

 

مزایای مدل شرکت هلدینگ چیست؟

شرکت‌های بزرگ، از این طریق از خود محافظت می‌کنند. به عنوان مثالی از دنیای واقعی، می‌توان به شرکت پراکتر و گمبل (Procter & Gamble) اشاره کرد که یک شرکت هلدینگ است، زیرا شرکت‌های فرعی گوناگونی برای اهداف گوناگون دارد. بعضی از شرکت‌های فرعی، مالک نام‌های تجاری مانند مواد شوینده‌ی «تاید» (Tide) هستند. سایر شرکت‌های فرعیِ کاملا مجزا، مالک کارخانه‌های تولیدی‌ای هستند که مواد شوینده‌ی تاید را تولید می‌کنند و به کارخانه‌ای که مالک این نام تجاری است، حق امتیاز صدور مجوز، پرداخت می‌کنند. به این ترتیب، اگر یکی از این شرکت‌ها، تحت تعقیب قانونی قرار بگیرد، هلدینگ پراکتر و گمبل، نام تجاری تاید را از دست نخواهند داد و آن کارخانه یا توزیع‌کننده، ورشکسته خواهد شد.

مثال عالی دیگر در این زمینه، راه‌آهن برلینگتون شمالی سانتافه (BNSF) است که یکی از بزرگ‌ترین خطوط راه‌آهن در جهان به شمار می‌رود. سال‌ها پیش،وارن بافت (Warren Buffettt) از شرکت هلدینگ خود، یعنی شرکت بِرکشایِر هاتاوی (Berkshire Hathawayy)، برای خرید تمام سهام این راه‌آهن و تبدیل آن به یک شرکت فرعی تملیک‌شده (wholly-owned subsidiary) استفاده کرد. راه‌آهن برلینگتون شمالی سانتافه، میلیاردها دلار بدهی دارد که برای تأمین بودجه‌ی هزینه‌ی سرمایه‌ای عظیم آن، برای ریل‌های راه‌آهن، خودروهای راه‌آهن و سایر زیرساخت‌ها صرف می‌شود. ولی بازپرداخت هیچ‌یک از این بدهی‌ها، توسط شرکت هلدینگ برکشایر هاتاوی، تضمین نشده‌ است.

معایب مدل شرکت هلدینگ چیست؟

معایب مدل شرکت هلدینگ عبارتند از:

1. کارایی کاسته: گاهی اوقات مدل شرکت هلدینگ ممکن است باعث افزایش هزینه‌ها و کاهش کارایی شرکت‌های تابعه شود. این امر ممکن است به دلیل بروکراسی زیاد در سازمان هلدینگ، نیاز به گزارش‌دهی و مجوز‌های مکرر و عدم انعطاف‌پذیری مدیریتی باشد.
2. کاهش استقلال شرکت‌های تابعه: شرکت‌های تابعه در مدل شرکت هلدینگ دارای استقلال کمتری هستند و تحت کنترل بیشتری در مقایسه با شرکت‌های مستقل عمل می‌کنند. این می‌تواند منجر به کاهش خلاقیت و نوآوری در شرکت‌های تابعه شود.
3. مشکلات هماهنگی و هماهنگی: به علت تنوع فعالیت‌ها و صنایعی که شرکت هلدینگ در آن فعالیت می‌کند، ممکن است هماهنگی و هماهنگی بین شرکت‌های تابعه مشکلاتی را به همراه داشته باشد. این ممکن است باعث ایجاد نقاط ضعف و عدم کارآیی در زنجیره تأمین و مدیریت عملکرد شود.
4. مسئولیت‌پذیری: در مدل شرکت هلدینگ، هر شرکت تابعه ممکن است به صورت مستقل و مسئول از نظر مالی و اجتماعی عمل کند. این موجب کاهش مسئولیت شرکت مادر و پیچیدگی در مدیریت و نظارت بر عملکرد شرکت‌های تابعه می‌شود.
5. سود شرکت مادر: در برخی موارد، شرکت مادر در اولویت قرار دادن سود خود ممکن است به بهای رشد و سوددهی شرکت‌های تابعه عمل کند. این می‌تواند به نفع شرکت مادر باشد، اما در برخی موارد ممکن است منجر به کاهش سرمایه‌گذاری در شرکت‌های تابعه و افزایش ریسک برای آنها شود.

ساختار یک شرکت هولدینگ به چه صورت است؟

ساختار یک شرکت هلدینگ عموماً شامل یک شرکت مادر (holdco) و شرکت‌های تابعه (subsidiaries) است. شرکت مادر کنترل بیشتری بر شرکت‌های تابعه دارد و معمولاً سهام اکثریت یا تمامی سهام شرکت‌های تابعه را در اختیار دارد.

در این ساختار، شرکت مادر عملیات و مدیریت استراتژیک را در دست دارد، در حالی که شرکت‌های تابعه به‌طور مستقل فعالیت‌های عملیاتی خود را انجام می‌دهند.

چند ویژگی اصلی ساختار یک شرکت هلدینگ عبارتند از:

1. شرکت‌های تابعه: شرکت‌های تابعه در ساختار هلدینگ جدا از شرکت مادر و با تصمیم‌ها و سیاست‌های خود عمل می‌کنند. این شرکت‌ها می‌توانند در صنایع و بازارهای مختلف فعالیت کنند.
2. سهامداری: شرکت مادر با داشتن سهام اکثریت یا تمامی سهام شرکت‌های تابعه، کنترل بیشتری بر آنها دارد و می‌تواند تصمیمات مهمی مانند انتخاب مدیرعامل، تعیین استراتژی بازاریابی کلی و تخصیص منابع را بر عهده بگیرد.
3. کاهش ریسک: شرکت‌های هلدینگ با داشتن تنوع در صنایع و بازارها، می‌توانند به کاهش ریسک وابستگی به یک صنعت خاص پیش بروند. این مسئله می‌تواند در مواجهه با تغییرات اقتصادی و بازار به شرکت هلدینگ کمک کند.
4. هماهنگی و کنترل: شرکت مادر در ساختار هلدینگ نقش مرکزی در هماهنگی و کنترل بین شرکت‌های تابعه بازی می‌کند. این می‌تواند شامل تعیین سیاست‌ها و استراتژی‌های کلی، مدیریت مالی مشترک و ارائه خدمات مشترک مانند حسابداری و بازاریابی باشد.
5. ارتباطات و انتقال دانش: شرکت‌های هلدینگ می‌توانند از تخصص‌ها و دانش موجود در هر شرکت تابعه بهره‌برداری کنند و از منابع تجربیات یکدیگر برخوردار شوند.

مهم است که در نظر داشته باشید که ساختار شرکت هلدینگ می‌تواند بسته به شرایط و نیازهای شرکت‌ها می تواند متفاوت باشد. بعضی شرکت‌ها ممکن است یک شرکت مادر و تنها یک یا چند شرکت تابعه داشته باشند، در حالی که در برخی موارد شرکت‌های هلدینگ می‌توانند دارای بیش از یک شرکت مادر و چندین شرکت تابعه باشند.

 

انواع شرکت‌ های هلدینگ کدامند؟

انواع شرکت‌های هلدینگ عمدتاً بر اساس نحوه حضور در بازار و صنعت‌های مختلف متفاوت هستند. بعضی از انواع شرکت هلدینگ عبارت‌اند از:

1. عمومی: شرکت‌های هلدینگ عمومی، به طور عمده در بازار سرمایه عمومی فعالیت می‌کنند و به صورت عمومی معامله می‌شوند. این شرکت‌ها می‌توانند سهامداری را در شرکت‌های بزرگ و معروف در صنایع مختلف داشته باشند.
2. خصوصی: شرکت‌های هلدینگ خصوصی توسط یک خانواده، یک گروه سرمایه گذاری خصوصی یا یک مهارت مدیریت تیم تشکیل می‌شوند. این شرکت‌ها در عموماً در صنایع خاصی فعالیت می‌کنند و بیشتر بر روی رشد و توسعه بلندمدت شرکت‌های تابعه خود تمرکز می‌کنند.
3. صندوق سرمایه گذاری هلدینگ: این انواع شرکت‌های هلدینگ به عنوان یک صندوق سرمایه گذاری عمل می‌کنند و سرمایه گذاری در شرکت‌های دیگر صورت می‌گیرد. صندوق سرمایه گذاری هلدینگ می‌تواند در یک یا چند صنعت فعالیت کند و سرمایه از سرمایه گذاران مختلف دریافت می‌کند.
4. مالکیت خانوادگی: برخی شرکت‌های هلدینگ توسط یک خانواده تاسیس و مدیریت می‌شوند. بیشتر این شرکت‌ها به منظور به حفظ مالکیت خانوادگی و ارثیه فعالیت می‌کنند و نسل به نسل به عنوان یک واحد تجاری مورد مدیریت قرار می‌گیرند.
5. شرکت هلدینگ مالی: این انواع شرکت‌های هلدینگ به منظور سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مالی فعالیت می‌کنند، مانند بانک‌ها، شرکت‌های بیمه و صندوق‌های سرمایه گذاری.
6. شرکت هلدینگ صنعتی: این شرکت‌ها معمولاً در یک صنعت خاص فعالیت می‌کنند و سهامداری در شرکت‌های مرتبط در زنجیره تأمین از جمله تأمین کنندگان، توزیع‌کنندگان و شرکت‌های فناوری را در دست دارند.

سخن پایانی

در این مطلب توضیح دادیم شرکت هلدینگ چیست و با مثالی از آن آشنا شدیم. سپس در مورد ساختار و مزایای شرکت هلدینگ آموختیم. باید دانست که شرکت هلدینگ، خودش هیچ نوع عملیاتی را اجرا نمی کند بلکه بر شرکت‌های دیگر کنترل دارد. اولا شش نوع هلدینگ وجود دارد. شرکت هلدینگ معمولا به دلیل مزایای مالیاتی، سود بالاتر و سرمایه‌‌ی عملیاتی پایین پایه‌گذاری می‌شود. مزایا و معایب شرکت های هلدینگ را پیش‌ از این مرور کردیم. امیدواریم مطالعه‌ی این مطلب برای شما مفید بوده ‌باشد. اگر سؤال و یا نظری در این زمینه دارید، خوشحال می شویم که با ما درمیان بگذارید.

 سوالات متداول

1. تفاوت اصلی بین یک شرکت هلدینگ و یک شرکت عادی چیست؟

تفاوت اصلی این است که یک شرکت هلدینگ مجموعه‌ای از شرکت‌ها را در اختیار دارد و آن‌ها را مدیریت می‌کند، در حالی که یک شرکت عادی فقط به یک شرکت متعلق است.

2. چه مزایایی برای یک شرکت وجود دارد که به عنوان یک شرکت هلدینگ عمل کند؟

برخی از مزایا شامل تنوع در صنایع و بازارها، بهره‌وری بیشتر از منابع مشترک، امکان به اشتراک گذاری دانش و تجربه بین شرکت‌ها و کنترل استراتژیک بر روی شرکت‌های زیرمجموعه است.

3. آیا شرکت‌های هلدینگ معمولاً در بورس قرار می‌گیرند؟

بله، بسیاری از شرکت‌های هلدینگ در بورس قرار دارند و سهام آن‌ها قابل خرید و فروش است.

4. آیا شرکت‌های هلدینگ معمولاً در صنایع خاصی فعالیت می‌کنند؟

شرکت‌های هلدینگ می‌توانند در هر صنعتی فعالیت کنند. آن‌ها می‌توانند در صنایع مالی، فناوری، خدمات، تولید و غیره فعالیت داشته باشند.

5. آیا شرکت‌های هلدینگ معمولاً بزرگتر از شرکت‌های عادی هستند؟

بله، شرکت‌های هلدینگ معمولاً بزرگتر از شرکت‌های عادی هستند، زیرا آن‌ها مجموعه‌ای از شرکت‌ها را در اختیار دارند و در صورتی که شرکت‌های زیرمجموعه بزرگ باشند، هلدینگ نیز بزرگ خواهد بود.